روانشناسی کمال معنایابی و اميد را سرفصل بحث ھا قرار می دھد و معتقد است انسان برای سرزندگی بایستی ھمواره اھداف تازه ای برای خود ترسيم و پيوسته با نشاط کافی آن ھا را پيگيری کند. تفاوت روانشناسی کمال با دیگران این است که ما به جای مطالعه بيماران تلاش خود را معطوف انسان ھای سالم کنيم و به جای درجازدن در خاطرات گذشته به حال و آینده توجه کنيم.
آبراھام مزلو دراین رابطه معتقد است: " اگر آگاھانه طرحی در افکنده اید که از آنچه در توان شماست کمتر باشيد به شما ھشدار می دھم تا آخر عمرتان ناشادمان خواھيد بود." شخصيت سالم لزوما "شخصيت بی خيال شاد نيست و به اعتقاد آلپورت زندگی شخص سالم چه بسا سخت، تلخ و آکنده از درد و رنج باشد.
به اعتقاد وی ماھيت ارادی شخصيت سالم یعنی تلاش برای آینده به کل شخصيت آدمی یگانگی و یکپارچگی می بخشد و او برخلاف دیگران معتقد است ھدف ھایی که آرزوی شخص سالم است در تحليل نھایی دست نيافتنی است و بدین لحاظ نيز با افزایش تنش روبروست. یعنی آلپورت برخلاف دیگران که به دنبال کاھش تنش ھستند معتقد است شخصيت سالم برای رسيدن به اھداف بزرگ باید تنش زایی کند. نگرش فرانکل به شخصيت بر اراده معطوف به معنا تاکيد دارد. معنایی که به نياز انسان به جستجو نه برای خویشتن بلکه برای معنایی که به ھستی ما منظوری ببخشد مرتبط می گردد، یعنی ھرچه از خود فرا رویم و خود را در راه چيزی یا کسی ایثار کنيم انسان تر می شویم. در واقع فرانکل معتقد است در لحظات دشوار زندگی اميدوار بودن و با اميد زندگی کردن از ویژگی شخصيت ھای سالم است.